Φύλλωμα acquarella

       Λοιπόν,

ένα πράγμα που δεν θα έβαζα στο σπίτι μας ποτέ είναι πλαστικά λουλούδια και φυτά κι αυτό γιατί:

α. θα ήταν κάτι σαν βλασφημία έχοντας αυλή και παρτέρια και

            τριανταφυλλιές και – θεωρητικά - την δυνατότητα  να φυτέψουμε ότι

            λουλούδι θέλουμε και να γεμίσουμε μ’ αυτό το σπίτι μας

β. θα κατανάλωνα παααάλι πλαστικό (άρα θα ήταν μια αγορά μη – οικολογική)

γ. αργά ή γρήγορα θα ήθελαν ξεσκόνισμα ή πλύσιμο και στέγνωμα

            (ευχαριστώ, δεν θα πάρω!!!)

         δ. τα περισσότερα είναι απίστευτα κακόγουστα (αν και υπάρχουν και    

             κάτι καταπληκτικές εξαιρέσεις ...)

Παρόλ' αυτά, εδώ και καιρό, κρατάω στη συλλογή μου διάφορες αναρτήσεις με χάρτινα φυτά όπως αυτή (που ειναι και η παλιοτερη) ή αυτή, ή αυτή , ή αυτή και πρόσφατα βρήκα και την κυριούλα που τα φτιάχνει στην τελευταία, και μιας κι έμεινα σπίτι όλη την προηγούμενη εβδομάδα μ’ αυτόν τον καταπληκτικό ανοιξιάτικο καιρό που μας έκανε, κι άρχισα να ξεκαθαρίζω το βιος μου και να διώχνω λίγο - λίγο τον χειμώνα, βρήκα χρόνο κι έβαψα το παλιό μου πήλινο κανατάκι με λαδομπογιά και το στόλισα με την δική μου … φυλλωσιά !

Αν παρατηρήσετε τις παραπάνω αναρτήσεις, θα καταλάβετε τη λογική και τις οδηγίες. Εγώ χρησιμοποίησα αυτά: 

- Σχεδίασα ένα πατρόν διπλού φύλλου που το αντέγραψα πάνω σε μια Α4 

- την φωτοτύπησα σε 4 άλλες πρόχειρες σελίδες που τα παιδιά είχαν μισό μουτζουρώσει

- τις χρωμάτισα τόπους τόπους με τις μισοτελειωμένες νερομπογιές τους (που έχω ξεχάσει πόσα χρόνια τις κρατάμε) 

- έκοψα τα διπλά πατρόν των φύλλων με ένα ψαλίδι, 

- τα δίπλωσα αντικριστά για να ....

- τα κολλήσω με κόλλα στικ, 

- αφού πρώτα έβαλα στη μέση ένα κομματάκι σύρμα μαλακό 10 - 12εκατοστων

- και τα έπλεξα μεταξύ τους με ένα μεγαλύτερο, το κεντρικό «κλαδί» σύρμα.

Να πούμε ακόμη ότι χρειάζεται ελάχιστη δεξιοτεχνία, λίγη υπομονή, αρκετό χρόνο, κάτι καλό να παίζει στο ράδιο και, γιατί όχι, ένα παιδικό χεράκι βοηθείας….