abel fabel

    "Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πέντε κορίτσια στη Νότια Καλιφόρνια και τον συντηρητικό Νότο, πράγμα που με οδήγησε να κάνω ερωτήσεις κατά την   ενηλικίωση για τον φεμινισμό, τη διατομικότητα, τη διαπολιτισμικότητα και τα προνόμια. Η εικαστική   και   μεγάλο μέρος της συντακτικής   μου   δουλειάς ,   περιστρέφεται γύρω από αυτά τα θέματα, αν και εργάζομαι και σε πολύ ελαφρύτερα εμπορικά έργα και γενικά προσπαθώ να μην πάρω τον εαυτό μου πολύ σοβαρά. Διερευνώ μέσα από την τέχνη μου   τόσο τη μορφή όσο και την αφαίρεση, λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο τα στοιχεία αυτά λειτουργούν για να μεταφέρουν νόημα τόσο ρητό όσο και σιωπηλό. Αγκαλιάζω όλα τα καλλιτεχνικά εργαλεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των ψηφιακών και παραδοσιακών, και χρησιμοποιώ συχνά μια ποικιλία μέσων". πηγη

Διάβασα πρώτη φορά για την Franca Viola σε ένα κείμενο δοσμένο από το φροντιστήριο ιταλικών πριν μπω στη σχολή. Μου 'χε κάνει μεγάλη εντύπωση τότε και πριν κάτι μήνες, ίσως και χρόνος, ανακάλυψα ένα φιλμάκι μικρού μήκους που γυρίστηκε προς τιμήν της και θα έβγαινε στο κοινό με αφορμή τα 50 χρόνια μετά το τρομερό εκείνο γεγονός. Προτίμησα να μεταφράσω μια συνέντευξη της κι όχι την Wikipedia ή άλλες πηγές που ενίοτε αντιφάσκουν μεταξύ τους σε μικρά ή μεγάλα γεγονότα. Μια συνέντευξη που δείχνει μια γυναίκα απλή, μεσήλικη, με συνήθειες και προβλήματα καθημερινά, της διπλανής πόρτα. Η Franca Viola δεν ήταν φεμινίστρια, ούτε κι έγινε στην πορεία. Τι κι αν γράφτηκαν άρθρα, τραγούδια και βιβλία για αυτήν, γυρίστηκαν ταινίες και ντοκιμαντέρ, αναφέρεται στα σχολικά εγχειρίδια και στάθηκε αφορμή για την αλλαγή των νόμων; Εκείνη κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ατυχία της για ότι της συνέβη και την τύχη της να έχει δίπλα της Ανθρώπους. Αλίμονο στις υπόλοιπες…. Η ...