Η σύγκρουση ενός εγώ με το ΕΣΥ ! *

Ή αλλιώς  «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα» ...

Πρώτα είδα την ταινία , ύστερα διάβασα το βιβλίο. Δεν συνηθίζω αυτή τη σειρά, απλά έτυχε. Η αλήθεια είναι πως ανακάλυψα το βιβλίο αφού είδα την ταινία. Δυο  φορές!

Την πρώτη φορά, δεν ήξερα τι να περιμένω και ομολογώ πως γέλασα αν και με κάποια αμηχανία. Τη δεύτερη φορά, την επέλεξα συνειδητά, όχι για να ξεσκάσω, να διασκεδάσω ή να χαλαρώσω, αλλά για να πάρω το ιδιωτικό μου ασανσέρ, που από το ροζ μου συννεφάκι με κατεβάζει κατευθείαν στη γη, ενίοτε και αρκετά μέτρα πιο κάτω… 

Αλήθεια, πως γίνεται να επιβιώνουμε σ’ αυτό το αλαλούμ χωρίς να τρελαινόμαστε; Πως γίνεται να κατανοούμε τόση παράνοια, να την αναπαράγουμε και έπειτα να απορούμε για το σήμερα; Βγαίνει κανείς ποτέ σώος από αυτό το εθνικό τρελοκομείο και πως…??? 

Σαν έξοδος κινδύνου μοιάζει  το τραγούδι των Burger Project στους τίτλους τέλους…!

«Παίζει»  συχνά πυκνά στο μυαλό μου όταν κατά τον ρου της μέρας «στραβώνει ο γιαλός» και δεν ξέρω πώς να αρμενίσω… 

Πριν λίγες μέρες τέλειωσα και το βιβλίο. Στην αρχή έκανα συγκρίσεις με την ταινία και σκόνταφτα στις ανομοιότητες, ύστερα όμως απόλαυσα την διήγηση των κωμικοτραγικών καταστάσεων και χαλάρωσα. 

Ο Γιώργος  Δενδρινός δεν είναι  μόνο συγγραφέας αλλά είναι κι ο ίδιος γιατρός. Αυτή είναι μια πληροφορία πολύ σημαντική για όποιον καταπιαστεί με το βιβλίο του. Χωρίς αυτήν όλα θα φαίνονταν ψεύτικα και παρατραβηγμένα. Νομίζω όμως ότι κανείς δεν θα μπορούσε να τα φανταστεί όλα αυτά αν δεν τα είχε ζήσει εκ των έσω!

Καθώς προχωρούσα στο διάβασμα, μου προέκυπταν νέα ερωτήματα, μα στις τελευταίες σελίδες μου δόθηκαν όλες οι απαντήσεις και έτσι έκλεισα το κόκκινο οπισθόφυλλο ευχαριστημένη… 

*Πηγή για την ανάρτηση μου δεν ήταν άλλο από το βιβλίο και την ταινία. Να διαβάσετε όμως και τις συνεντεύξεις και τα σχόλια γιατρών και στην ομώνυμη ιστοσελίδα απ’ όπου «έκλεψα» μόνο τον τίτλο!