abel fabel

Ή αλλιώς   «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα» ... Πρώτα είδα την ταινία , ύστερα διάβασα το βιβλίο. Δεν συνηθίζω αυτή τη σειρά, απλά έτυχε. Η αλήθεια είναι πως ανακάλυψα το βιβλίο αφού είδα την ταινία. Δυο   φορές! Την πρώτη φορά, δεν ήξερα τι να περιμένω και ομολογώ πως γέλασα αν και με κάποια αμηχανία. Τη δεύτερη φορά, την επέλεξα συνειδητά, όχι για να ξεσκάσω, να διασκεδάσω ή να χαλαρώσω, αλλά για να πάρω το ιδιωτικό μου ασανσέρ, που από το ροζ μου συννεφάκι με κατεβάζει κατευθείαν στη γη, ενίοτε και αρκετά μέτρα πιο κάτω…  Αλήθεια, πως γίνεται να επιβιώνουμε σ’ αυτό το αλαλούμ χωρίς να τρελαινόμαστε; Πως γίνεται να κατανοούμε τόση παράνοια, να την αναπαράγουμε και έπειτα να απορούμε για το σήμερα; Βγαίνει κανείς ποτέ σώος από αυτό το εθνικό τρελοκομείο και πως…???  Σαν έξοδος κινδύνου μοιάζει   το τραγούδι των Bu rger P roject στους τίτλους τέλους…! «Παίζει»   συχνά πυκνά στο μυαλό μου όταν κατά τον ρου της μέρας «στραβώνει ...

… και η πιο σύντομη! Όλοι το ξέρουν πως είμαι πολυλογού. Ποτέ δεν αρκούμε σε μια ιστορία μόνο αλλά όταν αποφασίσω να διηγηθώ την συγκεκριμένη, τα παιδιά ξέρουν πως θα είναι και η τελευταία. Γιατί μετά από αυτήν δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε…. « Ένα βράδυ ο αρχηγός της φυλής Τσερόκι μιλούσε με τον εγγονό του για τη σύγκρουση που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Του έλεγε λοιπόν πως μέσα στην ψυχή μας υπάρχουν δυο λύκοι που συνεχώς μάχονται μεταξύ τους.   Ο ένας είναι το Αρνητικό : ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, το ψέμα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, ο εγωισμός. Ο άλλος είναι το Θετικό: η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ευγένεια, η ταπεινοφροσύνη, η αλληλεγγύη, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η αποδοχή, η πίστη». Ο εγγονός σκέφτηκε για λίγο και μετά ρώτησε τον παππού του:  «Και τελικά παππού, ποιος λύκος νικάει;» Κι ο παππούς απάν...

Κάποτε, λέει, επισκέφτηκαν κάποιοι τον δίκαιο και σοφό Νασρεττίν Χότζα για να τον συμβουλευτούν και με τη βοήθεια του να λύσουν το πρόβλημα τους. -       Και ποιο είναι αυτό; τους ρώτησε. -       Το σπίτι μας Χότζα, είναι πολύ μικρό και θέλουμε να το μεγαλώσουμε μα είμαστε φτωχοί και δεν μπορούμε να γκρεμίζουμε και να κτίζουμε. -       Πόσοι μένετε μέσα; τους ξαναρώτησε εκε ίνος . -       Εγώ και η γυναίκα μου, τα τέσσερα παιδιά μας, η γιαγιά κι ο παππούς, είπε ο άντρας της οικογένειας. -       Κατσίκα έχετε; -       Έχουμε μια, απάντησαν οι επισκέπτες. -       Τότε από αύριο θα μένει κι αυτή μέσα στο σπίτι. -       Και η κατσίκα ; -       Και η κατσίκα! Τι να κάνουν και αυτοί, έβαλαν για καμιά εβδομάδα και την κατσίκα μέσα σ...