Η μαγική μαρμελάδα

      Είναι αυτές οι μέρες του μικρού μου κόσμου, τρομερά γεμάτες. Κι όπως αλλάζω ασχολίες μέσα στο 24ωρο - μαγαζί, σπίτι, διαβάσματα με τα παιδιά, συγυρίσματα, νέα δουλειά, μεταφράσεις, μαθήματα – ίσα που προλαβαίνω να πάρω μια γεύση από το κάθε τι που κάνω…! Γεύσεις παλιές και γνώριμες από την ρουτίνα του "κάθε μέρα" μου, γεύσεις γλυκές (κυρίως από τα παιδιά μου), γεύσεις αλλιώτικες από όσα νέα πράγματα καταπιάνομαι. Πικραίνομαι μόνο όταν ρίχνω κλεφτές ματιές στον έξω κόσμο, τον μεγάλο. Και πικραίνομαι πολύ…

      Σήμερα γύρισα σπίτι στις 7.30 το απόγευμα, όχι τόσο κουρασμένη, όσο απογοητευμένη, που πάλι βράδιαζε κι ακόμη τίποτα δεν έκανα. Μα όπως γύρισα το κλειδί κι έκλεισα την εξώπορτα, έκλεισα και όλα τα προβλήματα του κόσμου έξω. Κι από κει μέχρι την εσώπορτα, στην αυλή, άφησα κι όλες μου τις έγνοιες. Δεν ξέρω πως ! Έτσι απλά!

     Μπήκα στο σπίτι σίγουρη γι αυτό που ήθελα να κάνω, κι έτσι απλά το έκανα. 

     Μετά τα όσα αναγκαία κι απολύτως απαραίτητα, διάλεξα τα φρούτα ένα ένα, τα ξεφλούδισα, μέτρησα το νερό, ζύγισα τη ζάχαρη, έβαλα την κατσαρόλα, κι άναψα το μάτι. Και ήμουν εκεί, χωρίς να σκέφτομαι την πρωινή παραγγελία, αν πήρα όλα τα ψώνια ή τι δεν είπα στο μάθημα...Ήμουν απλώς παρούσα σ’ αυτό το κατ’ οίκον τελετουργικό μου. Τότε ακριβώς κι ο Χρόνος έκανε μια στάση, ήρθε και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας κι έβγαλε αμίλητος το πακέτο του. Δεν είπαμε κουβέντα.  Άναψε τσιγάρο και κοιτούσε έξω από το παράθυρο τον αέρα που φυσούσε, ενώ εγώ ανακάτευα, ξάφριζα και ζεμάτιζα τα βάζα μου. Δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο, παρά μόνο την μαρμελάδα μου που κόχλαζε και έπηζε σιγά σιγά …Κι έτσι απλά ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ…

      Το έχω «ξαναπαίξει» αυτό «το παιχνίδι». Δεν μπορώ να το αναπαράγω ότι ώρα θέλω, απλά κάπου - κάπου, μου βγαίνει αβίαστα. Νομίζω πως συμπίπτει με το φτιάξιμο αυτής της συγκεκριμένης «μαγικής» μαρμελάδας που είναι γλυκιά και ξινή μαζί αλλά και με τον ερχομό της άνοιξης, τις προσωπικές αλλαγές και τις νέες αποφάσεις.

Η συνταγή είναι από εδώ… αλλά εγώ αυτοσχεδίασα και λίγο 

2.250γρ.  φρούτο ώριμο και άγουρο μαζί

1.250γρ. ζάχαρη για να είναι και λίγο ξινούτσικο

3 φλιτζανάκια νερό/ καθόλου βανίλια

λίγες σταγόνες λεμόνι

40' περίπου, βράσιμο_______

= 5 βαζάκια μαρμελάδα!!!

Και εδώ, το έργο μου (κατά τα 4/5…)! 

Υ.γ. Ο Χρόνος πάντως μόλις σφραγίστηκαν τα βάζα μου, σηκώθηκε, μάζεψε τα τσιγάρα του κι έκλεισε αμίλητος το μπουφάν του. Έπρεπε να φύγει. Δεκτόν !

Δεν κοίταξα από το παράθυρο. Άκουσα μόνο την «γριά» μηχανή του να μαρσάρει. Και το μυαλό μου ξαναγέμισε φασαρία, μικρές εκνευριστικές, φωνές να επαναλαμβάνουν έγνοιες και υποχρεώσεις…