Grant Haffner
Το καλοκαίρι του '87 , ένα μεσημέρι αρκετά ζεστό , καθόμουν απέναντι
από τον ανεμιστήρα , έναν μεγάλο επιτραπέζιο ανεμιστήρα, και βαριόμουν αφόρητα.
Στο κέντρο του έλικα υπήρχε κάποιο αυτοκόλλητο που δεν μπορούσε να αφαιρεθεί
και μ’ ενοχλούσε. Σκέφτηκα λοιπόν να κολλήσω από πάνω ένα χαρτί το οποίο έκοψα στρογγυλό
και το γέμισα με χρωματιστούς ομόκεντρους κύκλους. Όταν το
κόλλησα πάνω του και τον έθεσα σε λειτουργία το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο. Τα χρώματα
που είχα χρησιμοποιήσει μπερδεύονταν και άλλαζαν , άνοιγαν και έκλειναν σαν σε σπείρα
που τραβούσε το βλέμμα μου. Έμπαινα σε μια μαγική χοάνη που δεν σταματούσε πουθενά. Το σημείο του κέντρου όλο ξεμάκραινε και το χαρτί σαν ζωντανό παλλόταν και με μάγευε. Εκείνο το καλοκαίρι κάθισα ώρες
ατέλειωτες φτιάχνοντας χρωματιστές κυκλικές γραμμές και χαζεύοντας το ξεχωριστό
αυτό φαινόμενο που είχα ανακαλύψει…
Ήμουν στα 12 και ο Grant
Haffner θα ήταν τότε στα 9, όσο κι ο αδελφός μου, περίπου όσο τώρα ο γιος μου… Βρήκα
προχθές τα έργα του και μου άρεσαν πολύ. Χρώματα έντονα και αυστηρες γραμμές
που φτιάχνουν μια κατάσταση τόσο γνώριμη και τόσο ζωντανή, λες και όντως ταξιδεύεις
μαζί του στην θέση του συνοδηγού…
Απλώς χρώματα : στην γη βαλμένα σε τάξη και με πλουραλισμό και
στον ουρανό δοσμένα σε αταξία ή με μονοχρωμία…
Κι απλώς γραμμές !!! Οριζόντιες για τον ορίζοντα ,κάθετες
για τους στύλους, λοξές για την προοπτική
, καμπύλες και επαναλαμβανόμενες για τα σύρματα !
Ανηφόρες, κατηφόρες , στροφές, κι αυτή η έλλειψη ανθρώπινου στοιχείου
κάνει παρούσα στα έργα του ακόμη και την σιωπή του ταξιδιού…
Εγω παντως ταξίδεψα !Στο καλοκαιρι του '87, μια αναμνηση πολυ μακρινη, που ειχα πολλα χρονια να ανακαλεσω...
(Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε και εδώ :
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου