Η μαγική μαρμελάδα
Είναι αυτές οι μέρες του μικρού μου κόσμου, τρομερά γεμάτες. Κι όπως αλλάζω ασχολίες μέσα στο 24ωρο - μαγαζί, σπίτι, διαβάσματα με τα παιδιά, συγυρίσματα, νέα δουλειά, μεταφράσεις, μαθήματα – ίσα που προλαβαίνω να πάρω μια γεύση από το κάθε τι που κάνω…! Γεύσεις παλιές και γνώριμες από την ρουτίνα του "κάθε μέρα" μου, γεύσεις γλυκές (κυρίως από τα παιδιά μου), γεύσεις αλλιώτικες από όσα νέα πράγματα καταπιάνομαι. Πικραίνομαι μόνο όταν ρίχνω κλεφτές ματιές στον έξω κόσμο, τον μεγάλο. Και πικραίνομαι πολύ… Σήμερα γύρισα σπίτι στις 7.30 το απόγευμα, όχι τόσο κουρασμένη, όσο απογοητευμένη, που πάλι βράδιαζε κι ακόμη τίποτα δεν έκανα. Μα όπως γύρισα το κλειδί κι έκλεισα την εξώπορτα, έκλεισα και όλα τα προβλήματα του κόσμου έξω. Κι από κει μέχρι την εσώπορτα, στην αυλή, άφησα κι όλες μου τις έγνοιες. Δεν ξέρω πως ! Έτσι απλά! Μπήκα στο σπίτι σίγουρη γι αυτό που ήθελα να κάνω, κι έτσι απλά το έκανα...
