Η Μαντλεν και η Ελενη....
Η σχέση μου με την ραπτική είναι ερασιτεχνική αλλά διαρκώς εξελίσσεται. Πολύ σπάνια πετώ ρούχα μου (ποτέ τα αγαπημένα) και όλο κάτι μετατρέπω : τις φούστες σε φορεματάκια, τα πουλόβερ σε ζακέτες, προσθέτω τσέπες ή μανίκια , αλλάζω γιακάδες και κουμπιά. Ζηλεύω πολύ τα κορίτσια που, όχι μόνο, ράβουν καταπληκτικά πράγματα αλλά και κάνουν κάτι φανταστικές αναρτήσεις με φωτογραφικό υλικό , βίντεο , πατρόν και δεν συμμαζεύεται.. Εγώ έχω ελάχιστες φωτογραφίες από όσα φτιάχνω, κυρίως γιατί όταν μου έρθει μια ιδέα βρίσκομαι σε κατάσταση αμόκ και πρέπει να την ξεκινήσω άμεσα, οπότε το τελευταίο που σκέπτομαι είναι να κρατήσω ντοκουμέντα… Μεταξύ άλλων, και παίζοντας με την 3χρονη τότε κόρη μου, έραψα και διάφορα ρουχαλάκια για τις κούκλες της από ρετάλια ή από τα χιλιοφορεμένα παιδικά ρούχα της, που πριν τα πετάξουμε τους δίναμε άλλη μια ευκαιρία. Τρανό παράδειγμα το παρακάτω... ...όπου όχι μόνο έραψα, αλλά έπλεξα κιόλας...! Στην πορεία ωστ...